JC Blaak
beeldend kunstenaar

K'nex

JCBlaak
In het begin van zijn kunstenaarsloopbaan werkte J.C. Blaak met staal en hout. Zijn vormentaal bestond uit vatiaties op geometrische figuren, patronen genaamd. Hierin is in de loop der jaren verandering opgetreden. Architecturale vormen en architecturale vormentaal als steeds terugkerende bron van inspiratie is iets dat als een rode draad door zijn ontwikkeling loopt.
In 1998 werd hij uitgenodigd om aan de tentoonstelling Visitors definition of surroundings in Landgraaf mee te doen. Een tentoonstelling met Duitse, Belgische, Russische en Zweedse kunstenaars. De vraag was doe iets met de eigen omgeving. In die tijd was zijn zoontje zeven jaar oud. Hij klaagde altijd als hij met zijn ouders mee moest naar tentoonstellingen dat hij nooit leuke kinderkunst zag.
Dat bracht J.C. Blaak op het idee om een installatie te maken met het materiaal waar zijn zoontje mee speelde. In zijn vroegere werk was hij gefascineerd door o.a. het vakwerk van oude stalen bruggen.
De vorm van horizontale, vertikale en diagonale lijnen kwam veelvuldig in zijn werk voor. Zo maakte hij een serie Bruggen in staal en een serie werken die hij Verbindingen noemde. In het speelgoed K'nex zitten deze zelfde verbindingen. Het was voor hem een natuurlijke overgang om met dit materiaal verder te gaan. Het voordeel van K'nex is dat het in elkaar en later weer uit elkaar gehaald kan worden en er nieuwe werken van gemaakt kan worden. Het werken in dit materiaal beviel de kunstenaar zo goed, dat hij daarna verder hiermee is gaan experimenteren. Vervolgens werd hij uitgenodigd om in de Zonnehof in Amersfoort een werk te presenteren.
Vanuit deze hoge expositieruimte ontstond de noodzaak tot het maken van een hoog werk. Hiervoor heeft hij een Toren gemaakt. De K'nex kunstwerken ontstaan in het algemeen vanuit de locale contex. Zo heeft hij in 2002 een Biechtstoel speciaal voor de Bergkerk in Deventer gemaakt. Deze ruimte inspireerde hem direct vanuit de geschiedenis van de plek. De kerk was van origine een katholieke kerk. Tijdens de beeldenstorm werd deze kerk compleet kaal geslagen. J.C. Blaak vond het een uitdaging om een beeld te maken voor deze ruimte en koos ervoor om vanuit het katholieke aspect een beeld te maken. HIj wilde de kerk weer een biechtstoel teruggeven.
Het fenomeen biechten heeft hem, als niet katholiek, altijd verwonderd. Het uitspreken van de zonde aan een ander persoon voor vergeving, is iets prijsgeven van de individuele privesfeer aan een andere zondaar, ook al zegt hij daar in de naam van een God te zitten.
De besloten hokjes geven een schijn van bescherming, maar het is nooit absoluut zeker dat de persoon aan de andere kant integer met de bekentenissen omgaat. De laatste tijd is er een verschuiving in zijn werk waar te nemen. Was zijn werk voorheen gebaseerd op het exterieur, nu verwerkt hij ook interieuraspecten die verwant zijn aan onze leefomgeving.